El cielo es azul, la tierra blanca. Una historia de amor

El cielo es azul, la tierra blanca é un haikú que dá título ao último libro lido e comentado polo club de lectura. A súa autora é a xaponesa Hiromi Kawakami.
Esta novela que gañou en 2001 o Premio Tanizaki e que xa conta cunha adaptación cinematográfica é unha historia de amor que quebra moldes.
Xa sabemos que vai dunha historia de amor pois apúntase desde a portada pero a súa evolución mésturase co cotiá e a soidade e todo parece ser visto desde outro prisma.
A relación entre un anciá e unha muller moito máis nova é transmitida a través dunha prosa poética, tenra e de íntima beleza e profundidade.
O tópico da parella de diferente idade vai con outro tamén frecuente. El fora o profesor dela.
A pesar destes clichés, non temos a sensación de estar ante algo xa lido pois todo está escrito desde perspectiva novedosa.

Non hai accións marcadas o que provocou que a algunhas persoas do club de Caldas, lle resultase algo "plano".A maioría sentiu emoción e axudou á reflexión sobre certos sentimentos universais como é a soidade ou o amor.
A cultura xaponesa salpica as páxinas de xeito que sabemos do sake, de gastronomía, de haikús, de setas, de grilos e de cerdeiras en flor. Tal como algúns dos platos que se describen na novela, a súa lectura é un manxar distinto e exquisito.

O seguinte libro que comentaremos será A ira dos mansos de Manuel Esteban.